انسان گاهی خوشحال است و گاهی ناراحت، گاهی میخندد و گاهی گریه میکند ولی عجیب تر از همه زمانی است که احساس ناراحتی عجیبی در زمان سختی او را فرا میگیرد و در این لحظه انسان دلش میخواهد به گوشه برود، جایی دور از همه انسان ها. بنشیند و تنها باشد، و در این لحظه آه بلندی سر میدهد و میگوید:
چقدر این زندگی پوچ و توخالی است، صبح از خواب بیدار شوی و به مدرسه یا سرکار بروی و دوباره ظهر به خانه برگردی و غذا بخوری، استراحت کنی و. تا دوباره صبح شود و همین کارها را تکرار کنی، در آخر زندگی هم به آغوش مرگ بروی و همه تو را فراموش کنند. به راستی چرا از همان اول خودکشی نمیکنیم تا این همه سختی نکشیم. اصلا هدف از خلقت ما چیست. »
همین الان چشمان خود را ببندید و از خودتان بپرسید:
هدف از زندگی چیست؟»
حال هم این ویدیو کوتاه را ببینید که این سوال از 50 نفر پرسیده شده و پاسخ های آنها را بشنوید
درباره این سایت